Na de kunstacademie in Utrecht begon Mapije snelportretten te tekenen in Nederland op feesten en partijen. Na een paar jaar de Nederlandse gezichten te hebben getekend, wilde ze ook de rest van de wereld zien. Van over de hele wereld begon ze portretten te tekenen tijdens haar verre reizen om zo haar reis te bekostigen. Ze heeft inmiddels bijna 10 jaar ervaring in het sneltekenen.

​

Van kleins af aan vond ze het tekenen van gezichten al het mooiste om te doen om zo de ziel van een persoon vast te leggen op papier. Haar tekeningen zijn niet beledigend. Ze vind het belangrijker om portretten te tekenen die lijken dan dat ze uit balans getrokken worden en belachelijk worden gemaakt. Uiteindelijk zit er schoonheid in iedereen en dat mag ook worden uitvergroot.